Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

«Απ' τη Συρία θυμάμαι τα ανθισμένα τριαντάφυλλα και τα πτώματα στους δρόμους»


- Συγκλονιστικές μαρτυρίες προσφύγων που ζουν σε καταυλισμούς 


«Μας επιτέθηκαν μέσα στο σπίτι μας. Δεν είχαμε χρόνο για να πάρουμε τίποτα, ήρθαμε με ό,τι φοράμε. Δεν θέλαμε να αφήσουμε το σπίτι μας, αναγκαστήκαμε. Απλά φύγαμε...» λέει η 25χρονη Σύρια Isandra περιτριγυρισμένη από τα πέντε παιδιά της που τώρα ζει στον καταυλισμό προσφύγων Beka Vaalley του Λίβανου.

Αυτή η ιστορία δυστυχώς δεν είναι μοναδική αφού 2.000.000 Σύριοι έχουν γίνει πρόσφυγες για να ξεφύγουν από τις φρικαλεότητες του εμφυλίου που σκορπίζει στη χώρα τους τον φόβο και τον θάνατο, καταφεύγοντας στο Λίβανο, την Ιορδανία, την Τουρκία, ακόμα και το Ιράκ.

Ενώ, στην Ελλάδα διαβάζουμε για την «κρίση στη Συρία», η κρίση έχει εξελιχθεί σε εμφύλιο με περισσότερους από 100.000 νεκρούς. Μαζί με τις ζωές ο πόλεμος κατέστρεφε νοσοκομεία, υδραγωγεία και σχολεία- μια ολόκληρη γενιά παιδιών δεν θα πάει στο σχολείο. Η χώρα μυρίζει θάνατο, φόβο, αδικία. Και οι καταυλισμοί προσφύγων απελπισία.

Στον καταυλισμό Zaatari της Ιορδανίας έχουν καταφύγει και φιλοξενούνται 144.000 χιλιάδες άνθρωποι που ζουν κάτω από τέντες. Ο καταυλισμός είναι στη μέση της ερήμου και κάνει ανυπόφορη ζέστη ενώ οι συνθήκες ευνοούν την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Οι Σύριοι είναι φοβισμένοι και εξαντλημένοι έχοντας αποχωριστεί τους αγαπημένους τους και βλέποντας τα σπίτια τους να καταστρέφονται.


Η Ίσρα, ένα κορίτσι μόλις 13 ετών που ζει στον καταυλισμό Zaatari αναφέρει:

«Γινόντουσαν συνεχώς βομβαρδισμοί δίπλα από το σπίτι μας. Κάθε βράδυ έπρεπε να κρυβόμαστε στο υπόγειο ή σε χωράφια για να σωθούμε. Φοβόμουν πάρα πολύ. Υπήρχαν φορές που έπρεπε να μένουμε κρυμμένοι στο σκοτεινό υπόγειο για μέρες χωρίς να μπορούμε να κουνηθούμε. Τώρα ζω στον καταυλισμό. Μπορεί να μην κινδυνεύω από τους βομβαρδισμούς αλλά η ζωή είναι πολύ δύσκολη εδώ. Έχει αφόρητη ζέστη και το νερό δεν είναι καθαρό. Δεν φέραμε μαζί τίποτα.

Τι θυμάμαι από τη Συρία; Δεν ξέρω τι να σας πω, τα καλά ή τα κακά. Θυμάμαι να μυρίζω τα ανθισμένα τριαντάφυλλα στον κήπο της μαμάς μου. Όμως αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω είναι τους δρόμους γεμάτους με πτώματα και τραυματισμένους ανθρώπους».

Πηγή: Actionaid



Πηγή:  iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/121802#ixzz2emVvruID

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε ελεύθερα τα σχόλια και θα δημοσιευτούν αρκεί να μην είναι συκοφανττικά και υβριστικά.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...