Νέες διαδηλώσεις στο Κάϊρο

Image by Sarah Carr via FlickrΔιαδηλωτές άρχισαν να συγκεντρώνονται το πρωί της Τετάρτης στο Κάιρο, μία ημέρα μετά τις διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ που στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον τρία άτομα. Όπως μεταδίδει το BBC ωστόσο, δεν είναι έντονη η αστυνομική παρουσία στο κέντρο της πόλης, όπως συμβαίνει συνήθως όταν αναμένονται κινητοποιήσεις.

Οι χθεσινές διαδηλώσεις, με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, πραγματοποιήθηκαν σε Κάιρο, Αλεξάνδρεια, Ασουάν και Ασιούτ στη νότια Αίγυπτο, σε πολλές πόλεις στο δέλτα του Νείλου, στην Ισμαϊλίγια και στο βόρειο Σινά. Οργανώθηκαν μέσω του Facebook, ως «ημέρα εξέγερσης ενάντια στα βασανιστήρια, τη φτώχεια, τη διαφθορά και την ανεργία».

Στο Κάιρο, οι διαδηλωτές ήρθαν αντιμέτωποι με χιλιάδες αστυνομικούς που είχαν κατακλύσει τους δρόμους της πόλης ενώ αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν τη βιαιότητα της αστυνομίας και εκατοντάδες συλλήψεις. Η αστυνομία έκανε χρήση γκλομπ, δακρυγόνων και νερού υπό πίεση για να διαλύσει το πλήθος των 20.000 και πλέον διαδηλωτών.

Δεκάδες άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην πόλη Σουέζ. Η κρατική τηλεόραση της χώρας μετέδωσε πως τη ζωή του έχασε και ένας αξιωματούχος της αστυνομίας στο κέντρο της πρωτεύουσας. Το Al Jazeera αναφέρει ότι ένας οπερατέρ του πυροβολήθηκε επανειλημμένα με πλαστικές σφαίρες.

«Ο αντίκτυπος από το παράδειγμα της Τυνησίας θα είναι σημαντικός και θα γίνει αισθητός σε ολόκληρη την περιοχή. Η εξέγερση σηματοδοτεί όχι μόνο την αποτυχία του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που επεδίωξαν τα αραβικά καθεστώτα, αλλά και την αδυναμία της πολιτικής καταπίεσης να εφαρμόσει το μοντέλο αυτό μακροπρόθεσμα», αναφέρει ο αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας και διεθνών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Parkside, Seif Da'Na, μιλώντας στο «Institute for Public Accuracy».


«Τα γεγονότα αυτά σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας εποχής που θα πρέπει να ιδωθεί ως μια διαδικασία αλλαγής και μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία μιας νέας περιοχής. Τα αιτήματα των ανθρώπων που βλέπουμε στους δρόμους στην Τυνησία, την Αλγερία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και αλλού, είναι εκτεταμένα. Πρόκειται για πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές απαιτήσεις που σηματοδοτούν το αδιέξοδο του συστήματος χρησιμοποίησε εκτεταμένη πολιτική καταπίεση για να επιβάλει καταστροφικές νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές. Η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου τομέα ουσιαστικά αναίρεσε τα οικονομικά επιτεύγματα των χωρών αυτών, μεγάλωσε την ανισότητα και δημιούργησε αφόρητες συνθήκες διαβίωσης για ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού», προσθέτει.

«Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά τα κινήματα διαμαρτυρίας θα αλλάξουν την περιοχή αμέσως. Αυτή είναι μια διαδικασία που μπορεί να πάρει χρόνο. [...] Στην Αίγυπτο, η οποία βρισκόταν σε μια «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» για 30 χρόνια, υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι εργάζονται μόνο στην Κρατική Ασφάλεια, ενώ περισσότεροι άνθρωποι απασχολούνται στην κρατική ασφάλεια και στην αστυνομία από ότι στον στρατό. Ένα από τα πιο αποκαλυπτικά γεγονότα στην Τυνησία, ήταν όταν ο στρατός αρνήθηκε να παρατάξει τα όπλα του απέναντι στους διαδηλωτές. Όπως μάθαμε από τα πρόσφατα έγγραφα του Wikileaks, ένα από τα πράγματα που αναστάτωσε αξιωματούχους των ΗΠΑ είανι ότι η στρατηγική του αιγυπτιακού στρατού εξακολουθεί να είναι προσανατολισμένη προς μια εξωτερική απειλή – προφανώς το Ισραήλ – και ο στρατός δεν έχει καταστεί πλήρως μέρος του μηχανισμού της κρατικής ασφάλειας», καταλήγει ο καθηγητής.